Walter E Wince Master Iniawei
De 26 ste november van het jaar 1943 begon voor de bemanning van de B24 bommenwerper “Sack Time Sally” net als op andere dagen dat er gevlogen moest worden.
Na het ontbijt volgde de briefing en informatie over de komende missie. Daarna kregen de piloot, de navigator en de bommenrichter nadere informatie over de gehele vlucht van start tot landing.En ook waar afweergeschut stond en waar ze de Duitse jagers konden verwachten, het weer enz.
Daarna ging de hele armada aan bommenwerpers richting Bremen in Duitsland,in eerste instantie verliep alles normaal, maar de Sack Time Sally kreeg motorische problemen en aanvoerder Roy Braly besloot na overleg met de bemanning om terug te keren naar hun basis, Hethel.Maar ze hadden nu geen bescherming meer en dat hadden de Duitse jachtvliegtuigen al snel door.
Ze werden door meerdere toestellen en van verschillende kanten aangevallen, ondanks dat zagen ze nog kans om een Duitse Messerschmitt neer te halen, de piloot wist zich met een parachute te redden en landde op het dak van de boerderij van de Fam. Lindeboom in Opeinde.
De Sack Time Sally werd geraakt en er ontstond brand in het bommenruim, toen ging alles heel snel, Roy Braly overlegde met de 2de piloot of ze het bevel moesten geven om het toestel te verlaten, anderen probeerden het vuur te blussen, maar er was geen redden meer aan. Virgil Hoffmann, Dean Dalton, Essman Matthews en George Scott en John Goodall overleefden de gevechten niet.
James Mcgahee, John Filegar, Merlin verberg en Roy Braly bereikten heelhuids de grond..
Zijluikschutter Walter Wince werd geraakt door vijandelijk vuur, hij had bloed aan z’n helm en kleren, ondanks alles droeg hij toch z’n parachute, helaas brandde de parachute en ging niet open en Wince sloeg te pletter tegen de grond….
Dat gebeurde hier aan de Master Iniawei, op 26 november 1943 ,s middags om 1 uur, De schoolkinderen van de Tike waren net weer op weg naar school en zagen het allemaal gebeuren. Veel van deze kinderen zijn nooit meer vergeten wat ze toen zagen, een jonge Amerikaan die midden in het weiland lag, dood… de oorlog kwam voor hen toen wel heel dichtbij.
De naam van deze jongeman was Walter Eppa Wince, afkomstig uit de staat Virginia, uit de stad Upperville, het was z`n eerste vlucht…
Huisarts Johannes Siebinga was vlak na de crash aanwezig en hij heeft z`n dood vastgesteld. Ook heeft hij persoonlijke bezittingen van Wince meegenomen voor de Duitsers het konden doen. Daarna is hij op een ladder de boerderij van de Fam. Kingma binnengedragen.
De Duitsers hebben hem later meegenomen, hij werd samen met de 4 andere omgekomen bemanningsleden begraven in Opeinde. Na de oorlog werden ze overgebracht naar de Amerikaanse oorlogsbegraafplaats Margraten. Nog later is Wince herbegraven op de Wince Cemetary in Fauqier County in Virginia.
De persoonlijke bezittingen zijn na de oorlog overhandigd aan de moeder van Walter Wince, een gouden ketting met de inscriptie ‘Jane”en een gouden ring ,door een familielid van de Fam. Kingma. Walter Wince was getrouwd en woonde met z`n vrouw in Queens Village, New York, ze hadden geen kinderen.
In 2008 is het monument op de Tike uitgebreid met de naam van Walter E Wince, sindsdien wordt op 4 mei naast het Wilhelmus ook het Amerikaanse volkslied gespeeld, de “Stars and Stripes’!
